Johann Heinrich Müntz

Szwajcarsko-niemiecki akwarelista, architekt, projektant ogrodów i rytownik urodzony w Miluzie w Alzacji. W młodości opuścił rodzinne miasto i rozpoczął wędrówkę po Europie, w trakcie której odwiedził m.in. Hiszpanię (1748), Włochy (1749-51, 1751-53), Francję (1753), Jersey (1753-54/55), Anglię (1755-63), Grecję i Jerozolimę (1762-63), Holandię (1763-78), Polskę (1779-85), ponownie Włochy (1785) oraz Kassel (1786-98). Brakuje pewnych informacji o jego wykształceniu – prawdopodobnie naukę malarstwa i rysunku rozpoczął w Miluzie, a kontynuował w Italii i Francji. Był przede wszystkim rysownikiem pejzażu i architektury, która była także przedmiotem jego teoretycznych zainteresowań począwszy od podróży do Hiszpanii. Pobyt we Włoszech przyniósł m.in. zainteresowanie zagadnieniem waz antycznych, czego efektem był traktat teoretyczny oraz wiele rysunków pomiarowych i przerysów. W Anglii zaprojektował szereg ogrodowych budowli w stylu neogotyckim dla kolejnych zleceniodawców, którym służył także jako rysownik i portrecista. Należał do prekursorów neogotyku, a o jego fascynacji angielską architekturą gotycką świadczył zamiar opublikowania ilustrowanego, pionierskiego traktatu teoretycznego na jej temat. Podczas pobytu w Grecji i Jerozolimie dokumentował zabytki i pejzaże. Natomiast w Holandii poznawał tajniki metalurgii i mincerstwa oraz kopiował obrazy i ryciny tamtejszych mistrzów. Od 1779 r. pracował jako nadworny rysownik, doradca oraz architekt(?) księcia Stanisława Poniatowskiego, dla którego wykonał dokumentację podróży po Polsce i Ukrainie. Podjął próbę kontaktu z dworem królewskim, oferując Stanisławowi Augustowi sprzedaż zbioru rysunków waz oraz projekt i budowę pieca hutniczego w Miedzianej Górze. Ostatnie lata życia spędził w Kassel rysując jego okolice, pałacowe ogrody Wilhelmshöhe, a także zajmując się rytownictwem i stopniowo wyprzedając swoje zbiory.